Οι ψευδαισθήσεις συνεχίζονται…

Τα τελευταία είκοσι χρόνια ο κλάδος της Eπικοινωνίας ήταν όμηρος ενός ακραίου και κούφιου ευδαιμονισμού. Η ανηθικότητα στις συναλλαγές και η φορολογική ανομία εξελίχθηκαν σε τέχνη. Το αξιακό σύστημα των επιχειρήσεων που υπήρχε θεωρήθηκε παλαιομοδίτικο και ξεθώριασε. Ο γρήγορος και εύκολος πλουτισμός αναγορεύθηκε σε οικονομική θεωρία μέσω των επιστροφών και άλλων λογιστικών παρατυπιών. Οι προνομιούχες εταιρείες αποδείχθηκαν λαίμαργες και αχόρταγες.

Ήταν πολύ εκθαμβωτικό και μεθυστικό το πάρτι του ευδαιμονισμού, όπως εκείνο με τους μνηστήρες της Πηνελόπης, που δεν είδαν τον Χάρο να έρχεται με τη μορφή του ξεχασμένου Οδυσσέα. Και άρχισαν τα όργανα της καθίζησης μαζί με τον κατήφορο. Μείωση των ιδιωτικών κονδυλίων, «πάγωμα» των χορηγήσεων από το κράτος, πληθωρισμός αιτήσεων για ένταξη στο άρθρο 99, αυξημένες δαπάνες και πολλά άλλα με στόχο την ανώμαλη προσγείωση των αποσβολωμένων επιχειρηματιών του κλάδου που μέχρι χθες αρμένιζαν…

Αλλά και σήμερα βλέπουμε να απουσιάζει η επισήμανση των λαθών που μας οδήγη- σαν στην οικονομική απόγνωση και χρεοκοπία. Διαβάζουμε συχνά από ειδικούς των κλάδων αερολογίες, γενικότητες, κοινοτοπίες για την αντιμετώπιση της κρίσης. Ακούμε για νέους τρόπους καταστρατήγησης των διατάξεων των νόμων των επιστροφών και του αθέμιτου ανταγωνισμού.

Ο κλάδος αερολογεί, τα μέλη του αργοπεθαίνουν, όμως οι ψευδαισθήσεις του ευδαιμονισμού συνεχίζονται!...